Βαρέθηκα...




τι σπάνιο να το λέω. δεν είναι το ίδιο αυτή την φορά. -νομίζω-
(αυτή την φορά το εννοώ.)
βαρέθηκα να δίνω εγώ τα γαμημένα τα γιατί. βαρέθηκα να δικαιολογώ τους πάντες και να δίνω εγω το γιατί στα δικά τους προβλήματα. βαρέθηκα να κρίνομαι για κάτι που είπα, όχι απαραίτητα γιατί απευθύνεται κάπου, αλλα επειδή το σκέφτηκα, επειδή αυτός το ηλίθιος εγκέφαλος δεν σταματάει να το κάνει. 
βαρέθηκα τους τσακωμούς, τις παρεξηγήσεις τα νεύρα και ότι κάνει εμένα χάλια, και κατα συνέπεια και τους γύρω μου. βαρέθηκα να είμαι πάντα εγώ ο χαμένος της υπόθεσης και πάντα αυτός που δίνει χωρίς να παίρνει αντάλλαγμα. βαρέθηκα να ακούω και να ακούω και να ακούω χωρίς να βρίσκω κάποιον που να τηρεί ότι μου λέει. βαρέθηκα. πραγματικά βαρέθηκα.
είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να δώσω μια λύση σε μένα. ίσως και να μην υπάρχει στο κάτω κάτω. δεν ξέρω τι μπορεί να κάνω λάθος. μάλλον φταίει που αλλάζουμε. αλλάζουμε και δεν το καταλαβαίνουμε. αλλάζουμε είτε γιατί μας κάνουν να αλλάξουμε είτε γιατί θέλουμε να αλλάξουμε. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου