Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Προσποιούνται. Ακόμα και αν αλλάξουν αυτό δεν θα είναι για πολύ. Έτσι κάνουν, έτσι κάνουμε. Κάποιοι λένε πως ο άνθρωπος έχει από την φύση του την τάση να κρύβεται πίσω από μάσκες και να αλλάζει πρόσωπα. Καλά πρόσωπα αλλά και κακά. Άμυνα σου λέει. Δεν είναι άμυνα. Είμαι εγώ. Απλά δε μπορείς να με δεις γιατί το μυαλό σου είναι θολό και τα μάτια σου κλειστά. Έχω μάθει να κρύβομαι.
Πόσες φορές προσποιήθηκαμε ότι είμαστε καλά για να κάνουμε για ακόμη μια φορά τον παλιάτσο; Πόσες φορές πνίξαμε βουβά αλήθειες, αδικίες, όνειρα, δάκρυα, ψέμματα που πληγώνουν μόνο και μόνο για να είναι οι άλλοι καλά; -Eμείς; Πνιγμένοι..-
Μερικές φορές είσαι πιο τυχερός από όσο πιστεύεις ή από όσο περιμένεις.
Το γεγονός ότι μπλέκονται ή πέφτουν στα πόδια σου ξύλινα και αληθινά ανθρωπάκια δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα ξύλινα σκοντάφτουν, πέφτουν στη φωτιά και καίγονται. Τα αληθινά πέφτουν, σηκώνονται, ξαναπέφτουν σηκώνονται, μένουν και συνεχίζουν να πορεύονται μαζί σου.
Ότι σε κάνει χαρούμενο κράτα το ψηλά. Όσο πιο ψηλά το έχεις άλλο τόσο πιο ψηλά θα σε πάει. Δεν είναι που ο κόσμος αλλάζει. Δεν είναι που οι άνθρωποι αλλάζουν. Απλά εμείς πορευόμαστε σαν τυφλοί μη θέλοντας να δούμε αυτά που πραγματικά υπάρχουν απέναντί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου