Το αγαπημένο μας παιχνίδι όταν ήμασταν μικροί, ήταν οι μουσικες καρέκλες. Να γυρίζουμε γύρω γύρω και να διεκδικούμε μια καρέκλα. Ένα σημείο το οποίο θα μας έφερνε κοντά στην νίκη, κοντά με κάποιον άλλο. Μια καρέκλα. Μια θέση.
Θέσεις σε παιχνίδια σε παρέες σε καρδιές φίλων και γνωστών. Μεγαλώσαμε με την απαίτηση να έχουμε μια θέση. Μια θέση, μια πρωτιά στην καρδιά της μάνας μας, του πατέρα μας, του φίλου, του συντρόφου μας και μια θέση στο ψηλότερο βάθρο της εκτίμησης των γύρω μας..
Κάθε φορά που οι καρέκλες λιγόστευαν και οι θέσεις περιορίζονταν κάναμε τα παντα για να κρατήσουμε στο παιχνίδι τον φίλο μας και εμάς τους ίδιους. Έτσι κι όταν κάποιος σε θέλει στην ζωή του,κανει τα παντα για να εισαι μέσα σε αυτήν. Δεν σε αφηνει να παλευεις για μια θέση. Δεν πρέπει να σε αφηνει να παλευεις για την θέση. Αλλιώς παραδίδει τα όπλα και χάνει το παιχνίδι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου