πέστε να το φάτε.

                  



Καιρό είχα να γράψω.
Ίσως φταίει που ήμουν ήσυχος, ή που ηρέμησα ή που είχα εξεταστική και δε προλάβαινα να κλάσω ή που απλά αδιαφορούσα και πια με αναγκάζουν και με προκαλούν, που ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω τώρα ή που δεν με κούρεψε καλά η μπαρμπέρισσα και είχα πέσει σε κατάθλιψη ή που μάλλον έφτασε η ώρα να κάνω το μπαμ και να τα πω τα κάλαντα.
Έφτασε πια ο καιρός, που τα πουλάκια κελαηδούν, τα λουλούδια ανθίζουν, οι γάτες απαυτώνονται, φτιασιδώνονται κι εμείς πάλι όχι. Έφτασε ο καιρός που όλοι ξεμένουν από δικαιολογίες, ο κόσμος αλλάζει, αλλάζει πρόσωπο και δέρμα, καίγεται, φλέγεται εμείς πάλι όχι;; Έφτασε η ώρα που όλοι κατεβάζουν τα καλοκαιρινά, κατεβάζουν Παναγίες, κουράζονται και αρχίζουν το πλέξιμο, το θάψιμο και το μοιρολόι. Έφτασε η ώρα που τα ταπεράκια με τα φαγητά της μαμάς τελείωσαν, αλλά εσύ δεν παραπονιέσαι, γιατί πια νιώθεις ξένος στο ίδιο σου το σπίτι. εγώ πάλι ναι. 
Έφτασε η ώρα που τα παιδιά κατεβαίνουν και παίζουν στην γειτονιά, η μέρα μεγαλώνει, νιώθεις ότι δεν έχεις με ποιον να κάνεις παρέα και αναγκάζεσαι να κάνεις αγκαλίτσες και φιλάκια με αυτόν που σου καθόταν στο σβέρκο και που σου κολλούσε σαν βεντούζα. Έφτασε η ώρα που έκανες το τηλέφωνο σκουλαρίκι. Έφτασε η ώρα που η γύρη από τα λουλούδια είναι στον αέρα και φτερνίζεσαι και φτερνίζεσαι και σου βγαίνει η μυξούλα και ο εμμετούλης και καταριέσαι την στιγμή γιατί ξερνάς και με τα γεγονότα παραπάνω.
Έφτασε πια η στιγμή που όλα σε αηδιάζουν, που η μαμά έστειλε παστίτσιο και δε το πέτυχε. Έφτασε η στιγμή που στην σούπα σου έπεσε περισσότερο λεμόνι από όσο ήθελες και η μούρη σου καθώς τρως είναι ίδια με αυτών που χαράζεται η ξινίλα τους κάθε φορά που σε βλέπουν να έχεις και να μην έχουν. Έφτασε η στιγμή που η ζέστη κάνει τα σκουπίδια να βρωμάνε έντονα και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα σκουπίδια από τους σκατόψυχους. Έφτασε η στιγμή που οι μπαταρίες από το τηλεκοντρόλ τελείωσαν και πρέπει να σηκώνεσαι κάθε φορά που θέλεις να αλλάξεις κανάλι. 
Επίσης έφτασε η στιγμή που συνειδητοποιούν πως δεν έτρεξες αρκετά για να τελειώσεις μια δουλειά που άφησαν στην μέση άλλοι και τώρα που αδυνατείς και που σε κάναν να μην θες πια (για τους χ, ψ μαθηματικούς λόγους) να βοηθήσεις, πρέπει να κάτσεις να τους ταϊσεις ξινολεμονόσουπα. 

σε ένα λεωφορείο είτε κάθεσαι και κοιτάς μπροστά την διαδρομή, είτε κάθεσαι ανάποδα και κοιτάς πίσω.  διάλεξε πως θες να κοιτάς την διαδρομή και τη ζωή. εγώ με τα από όλα αυτά, συμπέρανα πως ζαλίζομαι αν κοιτάω πίσω. 

2 σχόλια: